mensen
Dit is een onderwerp wat ik nooit graag heb geschilderd of getekend. Al van jongs af aan tekende ik cartoons en karakters voor strips en graffiti, maar nooit realistische portretten voor canvas of een muur. Een soort van angst om mezelf een spiegel voor te houden ligt aan de basis daarvan.
Nu houdt die aversie niet in dat ik geen portretten schilder, integendeel, ze zijn eerder een ideaal onderwerp bij experimenten of wanneer ik voel dat er een grens overschreden moet worden. Niet zozeer grenzen van tolerantie, wel die van technieken en als input voor nieuwe vormgeving. Ik zie portretten dus eerder als speeltuin dan als vorm van expressie.
Nu is het wel zo dat portretten zich eerder lenen voor een mening of perspectief, omdat de expressie van een portret een boodschap beter overbrengt dan bijvoorbeeld een werk van een insect of bloem. Dat komt door de herkenbaarheid van de mens door de mens. Het heeft weinig woorden nodig om iets over te brengen.
